ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΕRASMUS+
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ
της
εκπ/κού Ελένης Ανδρουλάκη
Η συμμετοχή στα προγράμματα Erasmus+
προσφέρουν στους εκπ/κούς ποικίλες ευκαιρίες σε γνωστικό και όχι μόνο επίπεδο.
Η εμπειρία μου από τη συμμετοχή, για πρώτη φορά, μαζί με άλλους 3 εκπ/κούς του
3ου Δ.Σχ. Αγίου Νικολάου σε κινητικότητα επιμόρφωσης στην Ιρλανδία,
το καλοκαίρι που πέρασε, θα αξιοποιηθεί ασφαλώς σε βάθος χρόνου και θα
δοκιμαστεί στη σχολική πράξη. Ωστόσο η επαφή με την κουλτούρα της πρωτεύουσας
της Ιρλανδίας δεν μπορεί παρά να παροτρύνει κάθε επισκέπτη να εντοπίσει τις
ομοιότητές μας, καθώς λέγεται πως οι Ιρλανδοί είναι οι Έλληνες της βόρειας
Ευρώπης…
Μια διεισδυτικότερη ματιά σε συνδυασμό με μια
μικρή έρευνα ολοκληρώνει την εικόνα του παζλ, χρωματίζοντας με φωτεινά χρώματα
την εξαθλιωμένη πόλη των Δουβλινέζων του Τζειμς Τζόις, που φαίνεται πως
ανακάλυψαν μεγαλώνοντας το νόημα στη ζωή τους και σήμερα διαθέτουν οργάνωση,
αστική κουλτούρα, παιδεία…
Το σύγχρονο Δουβλίνο, άλλοτε λιμάνι των Βίκινγκς,
είναι μια ανθρώπινη πόλη με καταπράσινα
πάρκα που διασχίζεται από τον ποταμό Liffei. Είναι χωρισμένο σε δύο
τμήματα που επικοινωνούν μεταξύ τους με 11 γέφυρες. Η θετική ενέργεια που φαίνεται να ρέει από
παντού οφείλεται μάλλον στη μεγάλη πολιτιστική του κληρονομιά, καθώς είναι ο
τόπος καταγωγής παγκόσμιας φήμης λογοτεχνών του 19ου και 20ου
αι. όπως του Όσκαρ Ουάιλντ, Μπέρναρντ Σο, Σάμιουελ Μπέκετ, Τζειμς Τζόις. Δίκαια
η UNESCO το κατέταξε στον κύκλο των Λογοτεχνικών Πόλεων το 2010.
Μαζί με τα περίχωρα έχει πληθυσμό περίπου ενάμισι
εκατομμύριο κατοίκους, ενώ στο κέντρο ζουν περίπου εξακόσιες χιλιάδες. Το
κέντρο της πόλης οριοθετεί η μεγάλη λεωφόρος Ο' Κόνελ, όπου οδηγεί η ομώνυμη
κεντρική γέφυρα, με το μνημείο προς τιμήν του εθνικού ήρωα της ανεξαρτησίας της
Ιρλανδίας Ντάνιελ Ο' Κόνελ και του ιδρυτή του εργατικού κόμματος Μπιγκ Τζιμ
Λάρκιν. Στην ίδια λεωφόρο φιλοξενείται και το «Μνημείο του Φωτός»: η Σπείρα,
ένας μεταλλικός οβελίσκος ύψους 120 μέτρων που μοιάζει με τεράστια βελόνα, με
φως στη μύτη της. Στους δρόμους
συνυπάρχουν αρχιτεκτονικές διαφόρων εποχών σε μεσαιωνικά κάστρα, βικτωριανά και
μοντέρνα κτίσματα, ανάμεσά τους μουσεία, αίθουσες τέχνης, μνημεία, βιβλιοθήκες,
ανάμεσά τους και η πρώτη Δημόσια Βιβλιοθήκη της χώρας.
Με το μέσο όρο ηλικίας των κατοίκων να είναι γύρω
στα 30 (αφού το 50% είναι κάτω των 25 ετών) και με πολλούς ξένους φοιτητές,
είναι φυσικό να σφύζει από νυχτερινή ζωή
απλωμένη γύρω από τις 1000 περίπου παραδοσιακές pub, νυχτερινά κέντρα,
γκουρμέ εστιατόρια και αμέτρητες επιλογές διασκέδασης. Οι Δουβλινέζοι μετακινούνται
κυρίως με τα ποδήλατά τους, απολαμβάνουν το απογευματινό τσάι οικογενειακά, δεν
καπνίζουν σε δημόσιους χώρους (ένα πακέτο κοστίζει γύρω στα 10 ευρώ!) και τα βράδια γεμίζουν τις pub
για να
συναντήσουν φίλους πίνοντας την αγαπημένη τους μπίρα Guinness. Η χώρα της
μουσικής του Phil Lynott των Thin Lizzy και του Bono των U2 δεν αφήνει τίποτα
να χαλάσει τη διάθεσή σου!
Το Δουβλίνο έχει μακρά
παράδοση στην εκπαίδευση.
Το Trinity College το
μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, ίσως από τα διασημότερα της Ευρώπης, ιδρύθηκε
το 1592 από την Ελισάβετ την 1η και είναι γνωστό για τη μεγάλη
βιβλιοθήκη του, μήκους 65μ. με 200.000 τόμους, από τα παλαιότερα βιβλία μέσα σε
δρύινες βιβλιοθήκες.
Στους χώρους του σύγχρονου
πανεπιστημίου στεγάζεται και το κέντρο έρευνας για την πληροφορική στην
εκπαίδευση, δημιούργημα των τμημάτων παιδαγωγικών και πληροφορικής. Η κυρίαρχη
τάση που υποστηρίζεται από τους
ερευνητές του για την αξιοποίηση
των ΤΠΕ στο σχολείο, στοχεύει στη συνεργατική μάθηση απορρίπτοντας τη χρήση
«σταθερού» εργαστηρίου και υποστηρίζοντας τη διάθεση φορητών συσκευών σε
μαθητές και καθηγητές, συνδεμένους ασύρματα στο τοπικό σχολικό δίκτυο.
Σχεδόν το σύνολο (98%)
των μαθητών παρακολουθεί δωρεάν σχολεία που χρηματοδοτούνται από το ιρλανδικό
δημόσιο. Η πλήρης
υποχρεωτική εκπαίδευση διαρκεί 9 έτη, από την ηλικία των 6 ετών έως την ηλικία
των 15 ετών. Η πλειοψηφία των δημόσιων δημοτικών σχολείων (National Schools)
είναι ενοριακά σχολεία που υπάγονται σε επισκοπή και επιδοτούνται από το κράτος
το οποίο αναγνωρίζει ρητά το θρησκευτικό τους χαρακτήρα. Το κράτος χρηματοδοτεί
επίσης με τα ίδια κριτήρια και πολυθρησκευτικά σχολεία. Τη βασική ευθύνη για τη διασφάλιση
της ποιότητας της εκπαίδευσης έχει η Επιθεώρηση, η οποία αποτελεί τμήμα του
Υπουργείου Παιδείας.
Σε όλα τα National
Schools διδάσκονται δύο γλώσσες, τα ιρλανδικά και τα αγγλικά. Οι άλλες
ευρωπαϊκές γλώσσες δεν είναι υποχρεωτικές στο δημοτικό σχολείο, αλλά ορισμένα σχολεία
παρέχουν τη δυνατότητα εκμάθησης μιας επιπλέον ευρωπαϊκής γλώσσας (συνήθως της
γαλλικής) μετά το σχολικό πρόγραμμα και τις περισσότερες φορές επί πληρωμή.
Ως προς την ένταξη των Τ.Π.Ε. στην εκπαίδευση, η Ιρλανδία
διάλεξε ένα διαφορετικό τρόπο αξιοποίησης της πληροφορικής στα σχολεία της σε
σχέση με τη χώρα μας. Δεν υπάρχει χωριστό μάθημα πληροφορικής, ούτε στην
πρωτοβάθμια, ούτε στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο υπολογιστής χρησιμοποιείται
απλώς σαν εργαλείο για την διδασκαλία όλων των μαθημάτων του ωρολογίου
προγράμματος, εμπλέκοντας το σύνολο του διδακτικού προσωπικού.
Τα σημεία στα οποία οι ιρλανδοί εστιάζουν την
προσοχή τους είναι η φροντίδα για όλους τους μαθητές χωρίς
κοινωνικοοικονομικούς αποκλεισμούς, η αξιολόγηση του συστήματος και το
«άνοιγμα» των σχολικών τους εργαστηρίων στην τοπική κοινωνία για προγράμματα
δια βίου μάθησης. Η αυτοαξιολόγηση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανάπτυξης των
σχολικών μονάδων. Η SSE εισήχθη πιλοτικά κατά το σχολικό έτος 2011/12 και
εφαρμόζεται γενικευμένα από το 2013. Τα σχολεία οφείλουν στο πλαίσιο αυτό να
διαμορφώσουν ένα τριετές πλάνο βελτίωσης για τους τομείς των μαθηματικών, της
γλώσσας και κάποιο άλλο γνωστικό αντικείμενο του αναλυτικού προγράμματος.
Στην έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ
(WEF) για τα έτη 2016 – 2017 που εξετάζει 138 οικονομίες ανάλογα με τους «12 πυλώνες της
ανταγωνιστικότητας», (μακροοικονομικό περιβάλλον, υποδομές, υγεία, πρωτοβάθμια
εκπαίδευση και αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας), η Ιρλανδία κατέχει
την 7η θέση.
